Anioł zaczął się z nim siłować. Walczyli tak aż do rana. Chociaż Jakub doznał urazu, nie poddał się. Anioł powiedział w końcu: ‛Puść mnie’. Ale Jakub chciał mieć pewność, że Jehowa mu pomoże, więc odpowiedział: ‛Nie puszczę, dopóki mnie nie pobłogosławisz’. Anioł w końcu pobłogosławił Jakuba. Teraz Jakub
Drabina Jakuba – według Biblii drabina, którą Jakub widział we śnie. Sięgała nieba, a po drabinie schodzili w dół i wchodzili w górę aniołowie. Na szczycie drabiny Jakub ujrzał Boga Jahwe. Miejsce, w którym Jakub miał to widzenie, nazwał treści [ukryj] 1 Drabina Jakuba w Biblii2 Interpretacja Literatura apokaliptyczna3 Interpretacja chrześcijańska4 Obecność w kulturze Muzyka5 Zobacz też6 Przypisy7 Linki zewnętrzneDrabina Jakuba w Biblii[edytuj | edytuj kod]Zobacz: Księga Rodzaju 28, 10-22:Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdy słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama nieba!» Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. I dał temu miejscu nazwę Betel. – Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. – Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę» (Rdz 28, 10-22)[1].Aniołowie wspinający się po drabinie Jakuba na zachodniej fasadzie Bath żydowska[edytuj | edytuj kod]Żydowski filozof Filon z Aleksandrii (10 przedstawia alegoryczną interpretację drabiny w pierwszej z ksiąg De somniis. Podaje w niej cztery wzajemnie wykluczające się interpretacje: (1) W pierwszej z nich anioły reprezentują dusze, które występują i wstępują do ciał --- jest to wyraźne odniesienie do doktryny reinkarnacji. (2) W drugiej interpretacji drabina ukazana jest jako dusza ludzka, a aniołowie to Boży Logos (rozum świata), którzy w cierpieniu wstępują razem z duszą, zaś zstępują we współczuciu. (3) Trzecie znaczenie przedstawia wzloty i upadki życia osoby wierzącej. (4) Ostatnia, czwarta interpretacja, to pytanie o stale zmieniające się ludzkie objaśnienia znajdujące się w Torze przedstawiają kilka interpretacji drabiny Midrasza drabina oznaczała lata wygnania, którego naród żydowski miał doświadczyć przed nadejściem Mesjasza. Pierwszy anioł symbolizujący 70-letnie wygnanie z Babilonu wspiął się na 70 szczebel drabiny, po czym spadł. Zarówno anioł symbolizujący wygnanie z Persji, jak i z Grecji, wspięli się na pewną ilość szczebli, a następnie spadli. Jedynie czwartemu z nich, symbolizującemu ostatnie wygnanie z Rzymu/Idumea (których aniołem stróżem był sam Ezaw), udało się wspiąć tak wysoko, aż ujrzał chmury. Jakub obawiał się, że jego dzieci nigdy nie będą w stanie uwolnić się spod władzy Ezawa, jednak Bóg zapewnił go, że wraz z końcem świata również i Ezaw interpretacja przypowieści o Drabinie sprowadza się do tego, że anioły „wstępowały” po szczeblach hierarchii a potem z nich „zstępowały”. Według Midrasza, Św. Jakubowi zawsze towarzyszyły anioły. Kiedy Jakub dotarł do granicy Kanaan (dzisiejszego Izraela), anioły, które sprawowały pieczę nad Ziemią Świętą, wstępowały do nieba, a te, które opiekowały się innymi obszarami, zstępowały z niego, by spotkać Jakuba. Kiedy ten powrócił do Kanaan (Księga Rodzaju 32,2 – 4), został przywitany przez anioły z Ziemi gdzie Św. Jakub zatrzymał się na noc, była w rzeczywistości Góra Moria, na której później powstała Świątynia Jerozolimska. Jako że modlitwy i ofiary złożone w Świątyni umacniały relacje między Bogiem a Ludem Żydowskim, drabina może oznaczać „most” łączący Niebo i Ziemię. Ponadto, motyw drabiny nawiązywał do tego, że Tora również stała się łącznikiem między Niebem a Ziemią. Hebrajskie słowo sulam (— סלם —) oznaczające drabinę oraz nazwa góry, na której ofiarowano Torę, Synaj – Sinai (— סיני —) mają tę samą gematrię (numeryczną wartość liter).Literatura apokaliptyczna[edytuj | edytuj kod]Przypowieść o drabinie Jakuba wkrótce po zniszczeniu Świątyni została użyta jako podstawa pseudoepigrafu hebrajskiej Biblii. Drabina Jakuba to nierabiniczne, żydowskie pismo, zachowane przez chrześcijan jako interpretacja doznań patriarchów w kontekście Mistyki chrześcijańska[edytuj | edytuj kod]W Ewangelii świętego Jana 1,51 występuje wyraźne odniesienie do snu Jakuba (Księga Rodzaju 28,12), w którym ukazana jest postać Jezusa Chrystusa nazywanego imieniem Syna człowieczego: Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego».Motyw drabiny do nieba był często używany przez Ojców Kościoła: W II w Święty Ireneusz opisał Kościół powszechny jako drabinę wzniesienia się do Boga[2].W III w Orygenes[3] wyjaśnił, iż w życiu chrześcijanina są dwie drabiny: (1) drabina ascetyczna, po której dusza wspina się, umacniając swoją cnotę , (2) i drabina pojmowana jako podróż, którą po śmierci pokonuje dusza, wspinając się w stronę niebios tak wysoko, aż ujrzy światło IV w święty Grzegorz z Nazjanzu[4] mówił o wspinaniu się na drabinę Jakuba za pomocą następujących po sobie kroków w kierunku doskonałości, interpretując drabinę jako ascetyczną ścieżkę. Inny święty, Grzegorz z Nyssy, opowiadał[5] o tym, że Mojżesz wchodził po drabinie Jakuba po to, aby dosięgnąć niebios. Tam udało mu się wejść do tabernakulum, którego nie wykonały ludzkie ręce, tym samym dając drabinie mistyczne znaczenie. Ascetyczne interpretacje można również znaleźć w słowach świętego Jana Chryzostoma, który pisze: Wspinając się po szczeblach drabiny, pozwól nam Panie, abyśmy po szczeblach drabiny Jakuba mogli dostać się do Nieba. W wizji stopniowego wstępowania poprzez prawość, sama drabina wydaje się oznaczać coś zagadkowego. Za jej pomocą możliwe jest wstąpienie do nieba, nie używając fizycznych stopni, lecz poprawę i prawość zachowania[6].Jan Klimak w swym dziele Drabina do raju poświęcił dużo miejsca drabinie Jakuba jako analogii ascetycznego życia Jezus może być utożsamiany z drabiną, która zmniejsza dystans między Niebem a Ziemią. Szczeble drabiny prowadzą do Jezusa, który jest cielesny, stanowi łącznik między tym, co ludzkie, a tym, co boskie. Jakub ujrzał we śnie spotkanie Nieba i Ziemi, które to spotkanie w przenośni oznaczało drabinę. XIX-wieczny metodysta i badacz Biblii Adam Clarke twierdzi: zstępujący i wstępujący po drabinie aniołowie zapowiadają, że wieczne porozumienie Nieba i Ziemi powinno zostać zawarte przez Jezusa, który jest pośrednikiem i Bogiem w tej samej osobie. Nasz błogosławiony Pan ukazany jest jako ambasador Boga; a aniołowie zstępujący i wstępujący są metaforą zaczerpniętą z tradycji wysyłania posłańca od króla do jego ambasadora w innym kraju, i od ambasadora do w kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]Krajobraz ze snu Jakuba, ok. roku 1690, obraz – Michael WillmannFilm[edytuj | edytuj kod]Drabina Jakubowa – thriller wyreżyserowany w 1990 r. przez Adriana Lyne’ | edytuj kod]Krzysztof Penderecki - The Dream of Jacob, 1974Die Jakobsleiter (wczesne lata 20. XX wieku) niedokończone oratorium austriackiego kompozytora Arnolda Schöenbergatermin Drabina Jakuba może również odnosić się do:wielokrotnego nagrania z 1920 roku pieśni śpiewanej w szkółkach niedzielnych Wspinamy się po drabinie Jakuba nazywanej także Drabina Jakuba;utworu zespołu Rush z 1980 roku;utworu zespołu The Monochrome Set z 1985 roku;utworu zespołu Huey Lewis and the News z 1986 roku;utworu Marka Willsa z 1996 roku;utworu zespołu Chumbawamba z 2002 roku;utworu zespołu Converge z 2002 roku;utworu zespołu 10 Years z 2005 roku;utworu Patricka Wolfa z 2005 roku;utworu zespołu Armia pt. Buraki, kapusta i sól z albumu Droga, z 1999 Marka Lanegana - „Burning Jacob’s Ladder” z 2011 roku;płyty zespołu Hell Militia - „Jacob’s Ladder” z 2012 roku;płyta Nas & Damian Marley - „Africa must wake up (sleeping sons of Jacob)”;okładka albumu „A fragment Ov The Great Work” słowackiego black-metalowego zespołu Abbey Ov Thelema przedstawia obraz Williama Blake’a - „Drabina Jakubowa”Zobacz też[edytuj | edytuj kod] W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:Drabina Jakubadrabina do rajuPrzypisySkocz do góry ↑ Księga Rodzaju 28,10-22 (tłum. ks. Czesław Jakubiec, Biblia Tysiąclecia)Skocz do góry ↑ Ireneusz z Lyonu Przeciw herezjomSkocz do góry ↑ Orygenes Homilie o Księdze LiczbSkocz do góry ↑ Grzegorz z Nazjanu Homilia do góry ↑ Grzegorz z Nyssy Żywot MojżeszaSkocz do góry ↑ Jan Chryzostom Homilie na Ewangelię św. JanaLinki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]Drabina, która przyśniła się Żydowska interepretacja Drabiny JakubaKategoria: Biblia
Duchowość. Co bł. Carlo Acutis miał na myśli, mówiąc o „autostradzie do nieba”? www.carloacutis.com. Gelsomino del Guercio - 26.10.21. Według rodziców młodego błogosławionego to „jego najcenniejsze dziedzictwo”. W książce Originali o fotocopie (Oryginały czy kserokopie, wyd. Studio Domenicano) o. Giorgio Maria Carbone OP
Papież Franciszek odprawia mszę w Meksyku. Marko Vombergar/Aleteia Image Department | CCPapież Franciszek napisał na Tweeterze: „Wspólna modlitwa, wspólna pomoc, dzielenie się historiami życia, wspólnymi radościami i zmaganiami – to wszystko otwiera drzwi do pojednawczego dzieła Boga. #PodróżApostolska #Kanada. ”Papież Franciszek regularnie postuje na Twitterze. Tweety duchownego pojawiają się właściwie codziennie. Dotyczą zazwyczaj aktualnych spraw, z którymi borykają się wierni. Na Twitterze papieża Franciszka można znaleźć również wpisy mające wesprzeć wiernych lub pomóc im w codziennym Franciszek na TwitterzeWspólna modlitwa, wspólna pomoc, dzielenie się historiami życia, wspólnymi radościami i zmaganiami – to wszystko otwiera drzwi do pojednawczego dzieła Boga. #PodróżApostolska #KanadaPojednanie to nie tyle nasze dzieło, jest to dar, który wypływa z Ukrzyżowanego, to pokój, który płynie z Serca Jezusa, to łaska, o którą trzeba prosić. #RdzenneLudy #KanadaNasze starania o uzdrowienie i pojednanie nie wystarczą, potrzebna jest łaska Chrystusa, potrzebna jest cicha i silna mądrość Ducha. Niech On wypełni oczekiwania serc. Niech On weźmie nas za rękę. Niech On będzie Tym, który sprawi, że będziemy szli razem. #RdzenneLudy #KanadaProszę o przebaczenie, w szczególności za sposób, w jaki wielu członków Kościoła współpracowało w tych projektach niszczenia kultury i przymusowej asymilacji, realizowanych przez ówczesne rządy, których kulminacją był system szkół rezydencjalnych. #RdzenneLudy #KanadaDrogie #LudyRdzenneKanady, przybywam na wasze rodzinne ziemie, aby powiedzieć wam osobiście, że jestem zasmucony, aby błagać Boga o przebaczenie, uzdrowienie i pojednanie, aby pokazać wam moją bliskość, aby modlić się z wami i za na nas, dziadkach i osobach starszych, spoczywa wielka odpowiedzialność: nauczyć ludzi naszych czasów patrzeć na innych tak, jak my patrzymy na nasze wnuki, czule i z wyrozumiałością. Możemy dziś być nauczycielami pokojowego, wrażliwego na najsłabszych stylu życia. #dziadkowie„Wsłuchaj się w głos stworzenia” to temat i zachęta tegorocznego Czasu dla Stworzenia - od 1 września do 4 października. Jest to szczególny czas dla wszystkich chrześcijan, aby razem modlić się i troszczyć o nasz wspólny powrócić do istoty chrześcijaństwa: do miłości Boga, która jest siłą napędową naszej radości i która każe nam wyjść i przemierzać drogi świata; i do przyjmowania bliźniego, co jest naszym najprostszym i najpiękniejszym świadectwem w blisko umęczonej ludności Ukrainy. Jak można nie rozumieć tego, że wojna powoduje jedynie zniszczenia i śmierć, oddalając od siebie narody, zabijając prawdę i dialog? #Módlmysięwspólnie o wznowienie negocjacji.#Módlmysię wspólnie za naród Sri Lanki. Zachęcam wszystkie strony do poszukiwania pokojowego rozwiązania obecnego kryzysu; myśląc szczególnie o najuboższych i respektując prawa Jezusa jest nauką, która dotyka życia i kształtuje je, zmienia, uwalnia je z mroków zła, zaspokaja i napełnia radością, która nie przemija: to najlepsza cząstka. Dlatego Maria daje mu pierwsze miejsce: zatrzymuje się i słucha. Reszta przyjdzie później. #Ewangeliadnia#MatkiBożejzGóryKarmel was do odwiedzenia najbardziej osamotnionych osób starszych, w domu lub w ośrodku, w którym przebywają. Zadbajmy, by nikt nie żył w osamotnieniu. Wizyta u samotnych osób starszych jest dziełem miłosierdzia naszych czasów! #DziadkowieStarsi #BłogosławieństwoCzasuPrzejąć się historią drugiego, poświęcić czas, by go poznać bez szufladkowania, jak miłosierny Samarytanin brać go na swoje ramiona, kiedy jest zmęczony czy zraniony, na tym polega zapewniam o mej bliskości z narodem ukraińskim, codziennie dręczonym brutalnymi atakami, za które płacą zwykli ludzie. #Módlmysięwspólnie, aby Bóg ukazał drogę do zakończenia tej szalonej wojny!Każdego dnia Bóg przechodzi i rzuca ziarno w ziemię naszego życia. To, czy wyda ono owoc, zależy od nas, od naszej modlitwy, od otwartego serca, którym przyjmujemy Pisma, aby stały się dla nas żywym Słowem człowieka jest jak tchnienie, a jego historia jest ulotna. Lecz ten, kto się modli, wie, że jest cenny w oczach Boga. #Modlitwa#Módlmysięwspólnie o pokój na Ukrainie i na całym świecie świecie. Trzeba globalnego projektu pokojowego. ‘Nie’ dla świata podzielonego między skonfliktowane mocarstwa; ‘tak’ dla świata zjednoczonego między narodami i cywilizacjami, które nawzajem się każdym razem, gdy otwieramy nasze serca na Jezusa, w nasze życie wkracza Boże trudnych chwilach nie zamykajmy się w sobie, nie zostawiajmy Jezusa na zewnątrz. Szukajmy Go, wracajmy do Niego, do Jego przebaczenia, do tych ran, które nas uzdrowiły. W ten sposób staniemy się zdolni do współczucia, aby zbliżać się do ran KONIECZNIEMasz te objawy? Pewnych sygnałów wysyłanych przez ciało nie należy ignorować Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
Raczej nie liczyłem na to, że ktoś uwierzy w moje nawrócenie, a jednak zdaje się parę osób, choć przez moment, pomyślało: no wreszcie, nasz ci on! Nic z tego, to tylko primaaprilisowy żarcik. Żart, który zresztą sprowokował erupcję złości niektórych prawowiernych, co przy okazji świetnie obnażyło ich sposób widzenia świata i stosunek do bliźniego. To ciekawe, ile brudu może się wylać z ust tych ludzi ponoć miłujących Boga i jego stworzenie. Zaiste, dają świadectwo swoimi słowy. Zwracam przy okazji uwagę, że nie mogę się nawrócić, a to z tego jednego powodu, że aby gdzieś wrócić, trzeba tam najpierw choćby krótko być. „Nawrócenie” to bardzo sprytne polskie słowo, jedno z tych pozornie jedynie opisujących zjawisko, ale w istocie ma ono w sobie wszytą pozytywną emocję, pozytywną konotację, jednoznaczne wskazanie docelowego miejsca, w które nawrócony wrócił — to oczywiście Kościół katolicki. Po polsku raczej nie powiemy „nawrócił się na islam”, to wyraźnie zgrzyta, gwałci uzus tego słowa. Nie można też „nawrócić się na ateizm”. To słowo jest jakby zastrzeżone dla kontekstu katolickiego. I nie ma w tym nic nienormalnego, tak jest z wieloma słowami, które z racji swej historii w ramach konkretnej kultury dobrze opisują jedno zjawisko, nie nadając się zarazem do opisu zjawisk pokrewnych. Często są to słowa nieobojętne moralnie, mają wartościujący charakter właśnie ze względu na ciągnącą się za nim przeszłość. Historia języka polskiego ściśle wiąże się z historią Kościoła, język polski ma ją w sobie i dobrze jest o tym pamiętać, bo czasami mówimy więcej, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, wywołujemy u odbiorcy mentalną reakcję niezgodną z naszą intencją. Takim, szczególnie obciążonym konotacjami w języku polskim, wyrazem jest np. słowo Żyd. I w tym wypadku to konsekwencja kościelnej (choć nie tylko!) obróbki znaczeń. I tak zacząłem od żartu, a dotarłem do refleksji nad tym, jak to, co możemy i chcemy powiedzieć o świecie, zależy od języka, jakim mówimy. To jest także problem związany z Pismem i jego tłumaczeniami. Nie dość, że to, co dziś jest zwartym drukiem, powstawało przez setki lat, podlegając przy tym ciągłej przeróbce, nie dość, że nie dysponujemy dziś żadnym oryginałem nawet jednej z ksiąg Nowego Testamentu, nie dość, że mamy czasem setki wersji zapisu tych samych fragmentów, nie dość, że z badań porównawczych jednoznacznie wynika, że najświętsze ze świętych pism były bezczelnie poprawiane lub zmieniane przez skrybów (albo po prostu nieuważnie przepisywane), nie dość, że dziesiątki i setki lat po powstaniu tych tekstów grono ludzi arbitralnie uznało jedne z nich za kanoniczne (i natchnione), a inne za apokryficzne (czyli nienatchnione), choć nawet te natchnione wzajemnie sobie przeczą co do opisywanych zdarzeń, a zwłaszcza ich interpretacji — to jeszcze mamy to wszystko zapośredniczone przez tłumaczenia na nasz język, który dorzuca swoje własne znaczenia, konotacje, emocje i wartościowanie, od czego w żaden sposób nie da się uciec. Nie można stworzyć tłumaczenia perfekcyjnego, bo to po prostu niemożliwe — Włosi mówią traduttore traditore — tłumacz to zdrajca. Również dlatego, że czas płynie nieubłaganie, zmieniając sensy słów, zdań, opowieści. Dowodzi tego nasz @dezerter (pozdrawiam! na uroczystości SJ się nie wybieram), przywołujący co i rusz tłumaczenia tłumaczeń i negujący jakieś inne tłumaczenia. Zatem, nie, wszelkie wątpliwości nie znikły w okamgnieniu. Jeśli kiedyś poczuję, że nie mam absolutnie żadnych wątpliwości, będę wiedział, że straciłem kontakt z rzeczywistością. Oby mnie to nie spotkało.
Sen Jakuba np. o drabinie. Drabina stała na ziemi , z której widział sięgającą aż do nieba ,że wierzchołek sięgał niebios. Uczy nas, że drabina pokazywała na kontakty ziemi z niebem. Aniołowie są pośrednikami między nami ( a Bogiem.
Mówimy, że "jabłko od jabłoni nie pada daleko". Problem w tym, że my często "padamy" daleko od Boga. Dystansujemy się od Niego. Wręcz uciekamy, jakby chciał nam zrobić krzywdę. Ewangelia na dziś: Mt 5, 43-48 Jabłko od jabłoni nie pada daleko [Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ] Mamy być doskonali jak Bóg? Czy to nie przesada? Byłoby to przesadą gdybyśmy nie byli dziećmi Boga. To naturalne, że dzieci dziedziczą cechy rodziców i potem upodabniają się do nich. „Jabłko od jabłoni nie pada daleko” – mawiamy. Problem w tym, że my często „padamy” daleko od Boga. Dystansujemy się od Niego. Wręcz uciekamy, jakby chciał nam zrobić krzywdę. Stąd nasze problemy z podobieństwem do Boga. A stworzeni jesteśmy na Jego obraz i podobieństwo. Nie przetwarzajmy się więc w jakieś inne stworzenia. Przyznajmy się do Boga jako naszego Ojca. "Opowieść o człowieku z PRL-u" [Komentarz Wojciecha Jędrzejewskiego OP] Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.
58,80 zł. Bliskie spotkania z niebem. Jedyną bronią, której Polska używając odniesie zwycięstwo, jest Różaniec. On tylko uratuje Polskę od tych strasznych chwil, jakimi może narody będą karane za swą niewierność względem Boga” – powiedział prymas August Hlond w 1948 r. Te słowa do dziś nie straciły nic ze swej aktualności.
Więcej wierszy na temat: Miłość « poprzedni następny » Słowa słowa drabina do nieba i piekła drapuje rzeczywistość zapina czas z innych niebem graniczy z piekłem w nas w tobie i we mnie Napisany: 2007-12-30 Dodano: 2007-12-30 14:21:19 Ten wiersz przeczytano 1012 razy Oddanych głosów: 39 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej »
3ECInfY. co bóg przekazał jakubowi poprzez sen o drabinie do nieba
