Za niebieskimi drzwiami. 2016. 5,6 9 796 ocen . 7 162 chce zobaczyć . Strona główna filmu . Podstawowe informacje. Pełna obsada (45) Opisy (4) Opinie i Nagrody.

Opolskie Kino Objazdowe włącza się w promocję bezpiecznego zachowania na drogach. W Młodzieżowym Domu Kultury w Opolu odbyły się dwa pokazy filmu „Za niebieskimi drzwiami”, który swoją premierę miał w listopadzie 2016 r. i został entuzjastycznie przyjęty na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” w Poznaniu. Obraz, który powstał na podstawie powieści Marcina Szczygielskiego, w sposób przystępny, nowoczesny plastycznie i atrakcyjny dla współczesnego widza młodzieżowego porusza temat śpiączki, a także staje się przyczynkiem do rozmów o bezpiecznym zachowaniu się w ruchu drogowym. - Większość śpiączek wynika z tego, że po wypadku nie zostaje udzielona w odpowiedni sposób pomoc, następuje utrata przytomności i niedotlenienie mózgu. Sceną wypadku rozpoczyna się też nasz film - wyjaśnia reżyser Mariusz Palej, który w opolskim MDK-u zagościł wraz z aktorką i scenarzystką Magdaleną Nieć. Obie projekcje filmu, które w Opolu odbyły się 14 marca, poprzedziła emisja spotów kampanii społecznej, przygotowanej przez Fundację Opolska Jazda, a także rozmowa o zachowaniach, które mogą wywołać niebezpieczne sytuacje na drodze. Okazuje się, że wiele z nich może być konsekwencją np. obsługiwania telefonu komórkowego, zarówno przez kierowców, jak i przez pieszych przechodzących przez jezdnię. - Badania naukowe dowodzą, że korzystanie z telefonu komórkowego podczas jazdy samochodem czy rowerem odbiera 100-procentowe postrzeganie rzeczywistości. Mamy wtedy do czynienia z tzw. efektem widzenia tunelowego. To znaczy, że nasz mózg odbiera rzeczywistość w ograniczony sposób i w decydującym, newralgicznym momencie możemy nie dostrzec zagrożenia, które się na drodze pojawia, możemy niewłaściwie zareagować bądź w ogóle nie zareagować - tłumaczy podinspektor Maciej Milewski z Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Opolu. - Chcemy dotrzeć do dzieci, by nie bały się zareagować i zwrócić uwagę swoim rodzicom: „tato, zapnij pasy”, „tato, nie rozmawiaj przez komórkę”, „nie przejeżdżaj na czerwonym świetle” - tłumaczy M. Milewski. Pomagają w tym spoty edukacyjne, które poprzedzają projekcję filmu. - Nasze spoty pokazują, jak bezpiecznie przechodzić przez jezdnię i w jakich miejscach. Ostatni spot w tym cyklu pokazuje, że brak wyobraźni może zakończyć się tragicznie - mówi Marek Twaróg z Fundacji Opolska Jazda Lepszy Start, koordynator projektu „Bezpieczny pieszy to świadomy pieszy”. - Pieszy, który nieświadomie łamie przepisy ruchu drogowego, stwarza niebezpieczeństwo dla siebie, dla swojego zdrowia i życia - podkreśla M. Twaróg i podaje jako przykład przepis, który mówi, że na przejściu dla pieszych pieszy nie ma pierwszeństwa przed nadjeżdżającym samochodem. - Pieszy przed przejściem przez jezdnię ma tylko jedną rzecz do zrobienia - ma popatrzeć, czy nie jedzie auto. Tylko to ma do zrobienia, a jednak ludzie giną - mówi. Film, który uczniowie zobaczyli w MDK-u, zawita również do innych miejscowości na Opolszczyźnie i w województwach ościennych. - Kierujemy go do dzieci i młodzieży od 5. klasy szkoły podstawowej - zaznacza Bolesław Drochomirecki, koordynator Opolskiego Kina Objazdowego. - Wraz z filmem chcemy dotrzeć do młodego widza z przesłaniem profilaktycznym o bezpieczeństwie na drogach - wyjaśnia. Każdy bilet na film „Za niebieskimi drzwiami” jest cegiełką na Fundację Ewy Błaszczyk „Akogo?”. FundacjaAkogo Za Niebieskimi Drzwiami - Making

Dwie godziny ożywionej, rodzinnej dyskusji po seansie, trochę strachu, trochę wzruszeń, a przede wszystkim wielki zachwyt i utwierdzenie w przekonaniu, że świetna książka w rękach zdolnych filmowców, nawet bez hollywoodzkich budżetów, może przeistoczyć się w fascynujący, piękny, mądry i bardzo dobrze zrobiony film, który porwie i młodszych, i starszych widzów. Tak jednym zdaniem można podsumować pierwsze zetknięcie z filmem „Za niebieskimi drzwiami”, nakręconym na podstawie książki Marcina Szczygielskiego. Pierwsze, bo jestem pewna, że będzie ich więcej. Długo czekaliśmy na ten film. Wieści z planu, pojawiające się raz na jakiś czas w mediach, tylko podgrzewały atmosferę tego oczekiwania. Na szczęście Marcin Szczygielski, który kilka lat temu wszedł przebojem do literatury dziecięco-młodzieżowej i nadal nie zwalnia tempa, umilał nam to czekanie kolejnymi książkami. Aż wreszcie nadszedł ten moment, gdy na warszawskich billboardach, zamiast reklam supermarketów i telewizorów, pojawił się złowieszczy wizerunek Krwawca w tajemniczym, mrocznym otoczeniu. To był znak, że już wkrótce będzie nam dane zajrzeć za niebieskie drzwi… Nastoletni Łukasz, wakacyjne plany, tragiczny wypadek, w wyniku którego mama chłopca zapada w śpiączkę… Potem sąsiadka, nieznajoma ciotka, rozklekotany bus i dom na klifie. A w tym domu pokój, w którym przed laty mieszkała mama Łukasza. Wartka akcja szybko prowadzi bohatera i widzów przed niebieskie drzwi, za którymi znajduje się całkiem inny świat. Samotność, trudności w kontakcie z ciotką, brak zrozumienia i akceptacji, zagubienie sprawiają, że chłopiec postanawia wybrać się w nieznane. Świat za niebieskimi drzwiami urzeka blaskiem, jednak skrywa mroczną tajemnicę. Poznając ją, Łukasz ściąga niebezpieczeństwo do świata realnego. I tu baśniowa kraina przenika się z rzeczywistością, a zdarzenia nabierają tempa. A teraz nie nastąpi szczegółowy opis wydarzeń, bo każdy widz zasługuje na to, by osobiście zmierzyć się z tą misternie utkaną opowieścią, pełną skrajnych emocji i zaskakujących zwrotów. A emocje aż kipią – ogromna radość ze wspólnego wyjazdu szybko przeradza się w przerażenie w chwili wypadku, potem przychodzi rozpacz na wieść o śpiączce mamy, chwilowa akceptacja i nagły bunt spowodowany koniecznością zamieszkania z ciotką. Później jest ich jeszcze więcej – wściekłość i strach, brak zgody na to, co przyniósł los, a na koniec znów radość. Twórcy filmu zafundowali widzom emocjonalny roller coaster. Emocje kryją się nie tylko w treści, ale też w obrazach i dźwiękach. Twórcy każdego z tych elementów zasługują na wielkie brawa. Scenarzyści spisali się świetnie, przekładając niezwykłą książkę Szczygielskiego na język filmu. Scenografki wyczarowały fascynujący świat – piękny i przyprawiający o dreszcze zarazem, magicznie sportretowany przez operatora, a twórca muzyki spiął wszystko elektryzującą klamrą. Nie sposób nie wspomnieć zaangażowania aktorów, spośród których bezsprzecznie prym wiedzie Ewa Błaszczyk. Próbuję znaleźć w pamięci film dla dzieci i młodzieży, który tak bardzo by mnie poruszył, zrobił tak wielkie wrażenie, jak „Za niebieskimi drzwiami”. I… ląduję w latach 80., kiedy jako kilkulatka z wypiekami na twarzy, ale też poduszką przygotowaną, by zasłonić oczy, oglądałam „ i „Niekończącą się opowieść”. Mam nadzieję, że film Mariusza Paleja otworzy nową erę polskiego kina dla młodego widza. Ale jeżeli nawet tak się nie stanie, jestem przekonana, że za kilkadziesiąt lat moje córki doskonale będą pamiętać – jeśli nie obrazy, to emocje towarzyszące wizycie w kinie na „Za niebieskimi drzwiami”. Ewa Świerżewska Za niebieskimi drzwiami Na podstawie książki Marcina Szczygielskiego, pt. „Za niebieskimi drzwiami” reż. Mariusz Palej scenariusz: Adam Wojtyszko, Magdalena Nieć, Katarzyna Stachowicz-Gacek muzyka: Michał Szablowski Obsada aktorska Dominik Kowalczyk – Łukasz Ewa Błaszczyk – ciotka Agata Magdalena Nieć – mama Łukasza Michał Żebrowski – Krwawiec Teresa Lipowska – Cybulska Adam Ferency – lekarz Sara Ługowska – Monia Oskar Wojciechowski – „Zgryz” Jakub Gawarecki – „Pchełka” Gracja Niedźwiedź – pielęgniarka Justyna Sieńczyłło – pielęgniarka Marcel Sabat – tata Łukasza Tomasz Matusiak – taksówkarz wiek: 10 + (należy jednak wziąć pod uwagę indywidualną wrażliwość dziecka, bo w filmie są sceny rodem z horrorów)

WPHUB. recenzja. + 2. Jakub Zagalski. 28-12-2017 13:35. Magiczny świat na wyciągnięcie ręki. Recenzja Blu-Ray "Za niebieskimi drzwiami". Film Mariusza Paleja to rzadki przykład przygodowego kina dla dzieci i młodzieży, które zafascynuje także znacznie starszych widzów. Szczególnie, jeśli mówimy o polskiej kinematografii.

1. Suma długości wszystkich krawędzi prostopadłościanu wynosi 216 cm. oblicz pole powierzchni tego prostopadłościanu wiedząc , że jego długość ma 12 cm, a szerokość 8 cm. 2. W 2000 roku pewna firma zatrudniała 340 pracowników, z czego 9/17 stanowili mężczyźni. . W rok później liczba zatrudnionych wzrosła o 15%, przy czym liczba mężczyzn wzrosła o 1/12. Ile kobiet zatrudniała firma w 2001 roku? o długości 600 m jechał z prędkością 48 km/h i miał przed sobą tunel. Od momentu wejścia czoła lokomotywy do tunelu do chwili, w ktorej ostatni wagon opuścił tunel, upłynęło 2,5 minuty, Jaka była długość tunelu?. Ile czasu maszynista jechał przez tunel? Answer

Książkę Za niebieskimi drzwiami (edycja filmowa) można u nas kupić już za 28,99 zł. Zapewniamy też łatwość i przejrzystość w dokonywaniu zakupów. Wszystkie ceny produktów są wyraźnie wyświetlane na naszej stronie, a każdy produkt jest opisany w pełni i zawiera informacje na temat specyfikacji i cech produktu.

Scenariusz: Katarzyna Stachowicz-Gacek, Magdalena Nieć, Adam Wojtyszko Reżyseria: Mariusz Palej Nietrudno mi wyobrazić sobie siebie jako młodego widza. Wręcz przeciwnie, młody widz to moje drugie ja. I jako młody widz dostrzegam wiele wartości w tej opowieści, podoba mi się przygoda i niezwykły świat. Ale widzę też, że zabrakło kilku miesięcy na pieszczoty scenariuszowe. Historia zaczyna się pięć razy, zanim naprawdę się zacznie. Mamy pięć fałszywych początków, czyli sytuacji wielkich zmian w życiu bohatera, po których spodziewamy się, że zostanie zadane jakieś dramaturgiczne pytanie. Ale nie zostaje zadane. 1 - Łukasz spakowany rusza na wyczekiwane wakacje 2 - Łukasz budzi się po wypadku w szpitalu 3 - Łukasz wprowadza się do sąsiadki Cybulskiej 4 - Łukasz wprowadza się do ciotki Agaty 5 - Łukasz wkracza w zaczarowany świat Wszystkie te sytuacje budują wrażenie nowego otwarcia, ponieważ bardzo zmieniają stan, który je poprzedzał. Jednak żadna z nich nie wywołuje w Łukaszu działania, którego przebieg opisywałaby ta historia. Robi to dopiero kolejny punkt: 6 - Łukasz wraca do zaczarowanego świata, żeby pokonać Krwawca To jest moment, w którym Łukasz podejmuje jakąś decyzję. Wreszcie chce coś zrobić, wreszcie mogę mu w czymś kibicować i niepokoić się, co z tego będzie. To jest połowa filmu, czyli według mojej ekierki pół godziny za późno. Pół godziny opowieści należałoby wyciąć, żeby historia była bardziej angażująca. Proponowałbym tak: Napisy początkowe. Auto ciotki jedzie w zachodzącym słońcu. Coraz dalej od wieżowców słonecznego miasta, coraz mniejsze drogi, lasy i mrok. Łukasz śpi. Śnią mu się przebitki, jak był szczęśliwy z mamą, jak mieli wypadek, jak mama jest w śpiączce. Kończą się napisy początkowe, kończą się wspominki, auto w środku nocy staje przed bramą upiornego domu (trzecia minuta). Potem Łukasz chodzi po domu, poznaje zasady, gości, sąsiadów, zwiedza okolicę. Trochę więcej dowiadujemy się o jego przeszłości, za którą tęskni, o jego nieuświadomionej potrzebie, o historii ojca i matki. Odkrywa zaczarowany świat, spotyka Krwawca (ósma minuta). To jest zdarzenie inicjujące. W końcu podejmuje decyzję, żeby coś tam zrobić (piętnasta minuta). To, co ma zrobić, to już zależy od tego, o czym jest film. Jeśli jego decyzją ma być zabicie Krwawca, to zdarzeniem inicjującym powinno być odkrycie, że ciotka jest opętana. W tym przypadku jego pierwsze wejście do zaczarowanego świata powinno być po tym, jak odkryje opętanie (ciotka musiałaby się zarazić w inny sposób). Jednak byłoby lepiej, gdyby jego decyzją napinającą całą opowieść było odnalezienie w tym świecie ojca, bo tylko ojciec może obudzić mamę. Może Łukasz myśli, że Krwawiec to ojciec. I chcąc go ściągnąć z zaświatów sprowadza śmierć do świata żywych. Dlatego walcząc o ciotkę i cały swój świat w kulminacji niszczy Krwawca, jednocześnie grzebiąc szansę na powrót ojca i wybudzenie mamy. Wtedy cały film były drogą małego chłopca do zrozumienia, że rodzice już do niego nie wrócą. Wtedy mama powinna do samego końca się nie obudzić, a Łukasz powinien zaakceptować nowe życie z ciotką. To by mi się marzyło i to by mnie wzruszało. Troszkę niejasności i niekonsekwencji: Łukasz ma nadzieję, że jego mama się zbudzi, ale nic nie robi, żeby do tego doprowadzić. Oczywiście dziecko w takiej sytuacji niewiele może zrobić, ale to konkretne dziecko ma zaczarowany świat. Dlaczego nie pyta Krwawca, czy on ma moc obudzenia mamy? Dlaczego nie proponuje mu, żeby poszedł z nim do szpitala? Dlaczego nie robi czegokolwiek, co w jego głowie zbliżałoby go do uratowania mamy? Poza tym wypadek powinien być przez niego. On powinien się nieładnie zachowywać i kiedy mama odwraca się, żeby go uspokoić, nie patrzy na drogę i bum. Wtedy jego walka o uratowanie mamy byłaby drogą do bycia grzecznym chłopcem. Jak to możliwe, że ciotka jest siostrą mamy, a jest trzydzieści pięć lat starsza? Chyba jest siostrą babci. Jak to możliwe, że mama ma czarnobiałe zdjęcia z okresu, kiedy była dorosła? Przecież Cybulska od razu powinna alarmować, że to oszukana ciotka, co chce porwać dziecko. Godzinę później się okazuje, że to wszystko i tak wymysł Łukasza, ale w momencie, gdy to odkrywamy, to nie jest traktowane jako wskazówka, że coś jest nie tak, ale jak błąd logiczny w opowieści. Łukasz poszedł do zaczarowanego świata i przyniósł zarazki. Jakie znaczenie ma to, że przez niego ciotka się zamieniła w potwora? Czy Łukasz ma z tym jakiś problem? Czy popełnił jakiś błąd? To jest bardzo ważny element napinający opowieść, ale zdaje się nie mieć konsekwencji dla bohatera. Oczywiście konsekwencje ma fakt, że ciotka jest opętana, ale nie ma fakt, że to Łukasz ją zaraził. To powinno się stać w wyniku jego niegrzeczności, tej samej, która zaskutkowała wypadkiem mamy. Dlaczego wejście do tego świata jest w dawnym pokoju mamy? Ona pomalowała drzwi na niebiesko, czy to znaczy, że ona stworzyła ten świat? A jeśli nie, to jakie ma znaczenie dla Łukasza, że wejście do świata jest w jej pokoju? Czy mama była kiedyś w tym świecie? Czy poznała Krwawca? Czy Krwawiec był wtedy małym chłopcem? Czy mama wtrąciła tam ojca, którzy przemienił się w Krwawca? Dlaczego ciotka zamieniła się w potwora, a Łukasz nie? Jak działają te pajęczyny? Dlaczego koledzy Łukasza też się nie zarazili? Co ciotka chce z nimi zrobić, jak ich dopadnie? Zjeść? Przemienić w pajęczaki? Użyć energii ich ciał do otworzenia portalu, przez który zstąpi Krwawiec? Nie wiem jaka jest stawka ich pojedynku z ciotką-potworką. Dom w pajęczynach wygląda super. Tylko nie wiem, po co tak wygląda. Na początku Łukasz nie polubił się z kolegami, ale nie wiadomo dlaczego. To nie jego wina, to raczej oni są uprzedzeni. Więc on w żaden sposób nie musi się zmieniać, żeby pomogli mu w walce z Krwawcem. To oni w tej relacji przechodzą większą przemianę. Byłoby lepiej, gdyby on był pyszałkowatym gogusiem z miasta, który pomiata wiejskimi dziećmi, a potem musiał ich przekonać do pomocy. Fajna jest opowieść o ojcu, który zniknął, i o rybakach, którzy zatonęli, ale miałem nadzieję, że zaskoczenie w tym wątku będzie większe. Że ten ojciec okaże się Krwawcem, albo że gdzieś tam jest w pajęczynie uwięziony, albo coś jeszcze innego. Liczyłem, że zaczarowany świat przyniesie zaskakującą odpowiedź na pytanie o przeszłość, a przynosi oczywistą odpowiedź. Zaskakujące jest, że przed kulminacyjną walką z największym wrogiem dostajemy obrazek z mamą uderzającą w drzwi i wiemy już, że cała ta walka toczy się w głowie Łukasza. Zapewne to miało podbić stawkę, bo rozumiemy, że Łukasz walczy o życie i jak zostanie w tej pajęczynie, to już się nigdy nie wybudzi. Jednak uważam, że to obniża stawkę, ponieważ wiemy, że ciotce i kolegom nic nie grodzi, bo wcale ich nie ma. A Łukasz i tak jeśli przegra, to zostanie w tym świecie, niezależnie od tego, czy jego ciało jest w jakimś szpitalu, czy w krwawcowej sieci. Takie wyjście z opowieści tuż przed kulminacją obniża napięcie. Ja czuję się oszukany. Kulminacyjną walkę z Krwawcem wygrywają koledzy Łukasza, a on w tym czasie leży skrępowany. To oni wpadają na pomysł, ryzykują, przeprowadzają akcję wpuszczenia ptaków do miasta i wygrywają. Dlaczego to nie mogła być jego akcja? Wcześniej odkrył, że ptaki zjadają pajęczynę, ale plan wykorzystania tej wiedzy w walce z Krwawcem to plan kolegów. Niestety ten plan jest naiwny i niewiarygodny. Przecież nawet młody widz widzi, że ten żywopłot ma kilkanaście metrów wysokości. Dlaczego ptaki nie mogę przelecieć nad nim? Czy jest tam jakieś tajemnicze pole siłowe? Do samego końca nie wyjaśnia się, kim jest Krwawiec, czego chciał od świata żywych i co to za zaczarowany świat. Dlaczego to miasto jest opuszczone? Czy on wszystkich zjadł? Czy wszyscy uciekli? Czy nigdy nikogo tu nie było? Czy on chciał przejść do świata żywych, czy ciotka-potworka miała łapać wszystkich w sieć i wysyłać tutaj? O co chodzi z kolegami w szpitalu? Łukasz ich uratował, czy nie? Czy to oni uratowali jego, skoro pocięli chaszcze i wpuścili ptaki? Dlaczego nic nie pamiętają? Czy mają swoje sny o innych zaczarowanych światach? Dlaczego jeden z nich pamięta trochę? Co wynika z tego dla Łukasza, że ci koledzy naprawdę się z nim obudzili? Łukasz walczy z Krwawcem i udaje mu się go pokonać, ale czego się uczy robiąc to? Jaką na początku ma nieuświadomioną potrzebę, którą realizuje dzięki tej przygodzie? Co musi zrozumieć, żeby móc pokonać Krwawca? Jego pokonanie to zasługa pracy zespołowej, ale nie poznaliśmy Łukasza jako pysznego gogusia i samoluba. Od początku kocha mamę i zawsze po kłótni przeprasza ciotkę. Więc nie mam poczucia, że na końcu tej opowieści jest inny niż na początku. W szpitalu na koniec mówi, że chciałby, by mama już się nie bała. Ale przecież nie widzieliśmy, że mama się kiedyś czegoś boi. On też nie był synem, który lekceważy matczyne lęki. Więc o czym jest ta przygoda? Na koniec kilka słów o gatunku: Pierwsze połowa to horror, druga to przygodowe fantasy. Bardzo odważne połączenie, ale ta niekonsekwencja gatunkowa może nie przypaść do gustu młodym widzom i ich rodzicom. Dlaczego na początku to horror: - Jest miło, szczęśliwa rodzinka jedzie na wakacje, aż tu nagle wypadek. Latają kończyny, nieme krzyki, dramat i przerażenie. - Łukasz ma poważnie rozwaloną nogę, podczas rehabilitacji widzimy straszne blizny na jego kolanie. - Mama jest w śpiączce, a gdy Łukasz zdejmuje z niej prześcieradło to muzyka i montaż budują wielką grozę tej sytuacji. - Kulminacja sił zła pojawia się w osobie niesympatycznej ciotki, która potem grasuje opętana po sufitach. To wszystko ma przerazić. Tylko dlaczego ważne jest, żeby młody widz bał się przez pierwsze pół filmu? I najważniejsze: co bardziej doceni młody widz? Ja jako reprezentant grupy docelowej zapewniem, że nie chcę się bać, wolę przeżywać przygody i odkrywać zaczarowane światy. Jeśli ta analiza czegoś Cię nauczyła, rozważ wsparcie 5 zł na Patronite. Zapraszam też do przeczytania innych analiz: PLAC ZABAW Nic się nie dzieje, nic się nie dzieje, zabijają dziecko, koniec filmu. JESTEM MORDERCĄ Na mocy nadanej mi przez poczytność mojego bloga ogłaszam ten film najlepszym spośród wszystkich w tegorocznym konkursie festiwalu w Gdyni. Mam jednak malutkie uważki. POWRÓT DO LISTY ANALIZ 1ezt.

kijpi751j3.pages.dev/48

kijpi751j3.pages.dev/62

kijpi751j3.pages.dev/96

kijpi751j3.pages.dev/98

kijpi751j3.pages.dev/12

kijpi751j3.pages.dev/43

kijpi751j3.pages.dev/75

kijpi751j3.pages.dev/97

sprawozdanie z filmu za niebieskimi drzwiami